ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ

Νά τ\' άστρο που γλύκανε το σκοτάδι
νά η αυγή που σκάει ρόδινη στον ορίζοντα.
Ψηλά οι καρδιές, αδέρφια,
ψηλά οι καρδιές σαν τα πουλιά στο φως
ψηλά σαν τα νερά στους βράχους!
Τώρα το χεροσφίξιμο είναι το λάβαρό μας
τώρα το χεροσφίξιμο είναι το ντουφέκι μας -
βγήκε απ\' τη ματωμένη μήτρα της νύχτας
όταν οι πόνοι αβάσταχτοι γινήκαν.
Νά τα μονοπάτια μπροστά μας φωτίζονται
νά το μίσος ξεφτίζει σαν ίσκιος ζαρωμένος
κι ένας νιος ήλιος τρώει της καρδιάς το χειμώνα.

Κι όλοι μαζί πια καρτερούμε
μοιράζοντας τη μπουκιά της χαράς
βουτηγμένη στα δάκρυα του πόνου -
με το \'να χέρι χαϊδεύουμε την αγάπη
με τ\' άλλο ακονίζουμε το μίσος για τον εχθρό
ώσπου ν\' ανοίξει τα γαλάζια της ματόκλαδα η μέρα
που απ\' την παλάμη της νύχτας σφαλίσαν.


Στην παρούσα έκδοση συμπεριλήφθηκαν όλα τα ποιήματα που \'γραψε ο Νίκος Παπακόγκος απ\' την αρχή του αντιστασιακού αγώνα ως το ξέσπασμα του Εμφύλιου, καθώς κι επτά ποιήματα των σχολικών χρόνων.